تخمین عمق در دریا با استفاده از آنومالی جاذبی حاصل از ارتفاع سنجی ماهواره ای به روش کالوکیشن کمترین مربعات (مطالعه موردی:دریای عمان)

زمینه های کاربردی فراوان نقشه های عمق یابی از دیرباز تا کنون توجه بسیاری از دانشمندان را به روشهایی برای محاسبه آن به خود معطوف نموده است. روشهای عمق سنجی با کشتی با وجود حصول به دقت بالا بسیار پر هزینه و زمان بر و در مناطق عمیق حتی غیر عملی میباشد.از اینرو استفاده از روشهایی که باتیمتری را به صورت غیر مستقیم اندازه گیری میکنند پیشنهاد میشود. ارتفاع سنجی ماهواره ای بیش از 30 سال است که نواسانات سطح دریاها را اندازه گیری میکند، ماموریت های ماهوراه ای جدید همچون cryo_sat در چند سال اخیر بر صحت و تراکم داده های حاصل از ارتفاع سنجی افزوده است.در ژئودزی میتوان این نوسانات سطح دریا را به اطلاعات ثقلی از قبیل گرانی،ارتفاع ژئوئید،مولفه های انحراف قائم و ... تبدیل نمود؛از طرفی میدان ثقل زمین تابعی از عوامل و منابع درونی آن میباشد،یکی از منابع مهم تولید آنامولی های گرانی در دریا،مرز جدایش آب با پوسته یا همان توپوگرافی بستر میباشد؛این مرز جدایش را میتون از طریق معکوس رابطه پارکر در حوزه فرکانس بر حسب داده های گرانی بیان نمود؛به نوعی باحل یک مساله معکوس مواجه هستیم؛از طرفی از روش کالوکیشن کمترین مربعات میتوان به عنوان یک مدل ریاضی کارا برای حل مسائل معکوس استفاده نمود. در این مقاله ما با استفاده از داده های گرانی 30 ساله حاصل از ارتفاع سنجی ماهواره ای، توپوگرافی بستر را در محدوده ای از دریای عمان از طریق کالوکیشن کمترین مربعات تخمین زده ایم. برای مقایسه نتایج از نقاط عمق سنجی حاصل از کشتی هاو مدل باتیمتری etopo1 استفاده شده است، انحراف معیار اختلافات نقاط عمق سنجی حاصل از کشتی ها با مدل etopo1 121.40 متر می باشد در حالی که همین مقدار برای باتیمتری محاسبه شده 117.87 متر می باشد و این امر نشان دهنده دقت بهتر مدل محاسبه شده در این تحقیق در مقایسه با مدل etopo1 می باشد.